Soms schaamt mijn man zich echt voor mij…….
Ik kan je vertellen dat ik in het algemeen rustig ben en niet snel boos. En áls ik boos ben, dan word ik meestal stil in plaats van luidruchtig. Dan trek ik me eerder terug, in plaats van dat ik van me laat horen. Maar af en toe……
Op vakantie in Slovenië.
Het is alweer een paar jaar geleden dat mijn man en ik, en onze twee kinderen, op vakantie waren in Slovenië. We waren die dag op bezoek in de hoofdstad, Ljubljana. Op ons gemakje slenterden we door de stad. Hoorden we daar ineens een hond blaffen en janken. Je zult begrijpen dat honden in het algemeen meestal al mijn aandacht trekken, maar als ze hard blaffen en janken toch zeker.
Een hond wachtend op zijn eigenaar.
Wat bleek, zat er een grote zwarte hond, ik vermoed een kruising labrador, vastgebonden aan een paal voor een winkelpand. Ik had meteen medelijden met deze hond. Hij voelde zich duidelijk niet op zijn gemak, en was aan het blaffen en janken om bij zijn baas te kunnen komen, die waarschijnlijk in de winkel was.
Wat denk je dat er toen gebeurde? Werkelijk, mijn maag draaide om…. De eigenaar van de hond (tenminste ik denk dat hij de eigenaar was) kwam naar buiten gestormd om zijn hond eens even flink toe te spreken. Ik denk dat hij zijn hond bestrafte voor het blaffen en janken, maar ik kon het natuurlijk niet verstaan. Het bleef zelfs niet bij streng toe spreken. Zodra de man bij zijn hond was pakte hij hem bij zijn keel op, tilde hem hoog op, al schreeuwend tegen de hond, vervolgens zette hij hem weer op de grond en kreeg de hond nog een schop na. Afschuwelijk.
Ik ontplofte....
En wat deed ik? Ik ontplofte. Ik rende dwars over het winkelplein richting de man met zijn hond. Al roepend of hij hier mee op wilde houden (in het Nederlands, dus die man zal er niet veel van verstaan hebben 😊). Maar bij het zien van zo’n mishandeling kon ik me op dat moment niet stilhouden. Dit was het moment waarop mijn man zich voor mij schaamde. Kun je je het voorstellen, ik al roepend en schreeuwend over een plein in Ljubljana….
Gelukkig kwamen er ook andere mensen op de man af, die hem in zijn eigen taal konden vragen wat hij nu aan het doen was, en ben ik weggegaan. Ik hoop voor de hond dat hij uiteindelijk een andere eigenaar heeft gekregen. Wat vreselijk om te zien was dat.
Niet elke hond wordt goed begrepen.
Het zien van dierenmishandeling is natuurlijk iets wat heel veel mensen verschrikkelijk vinden om te zien. En ik zal niet de enige zijn die op zo’n moment zal reageren. Maar weet je dat heel veel honden, ondanks dat de eigenaren het heel goed bedoelen en veel van ze houden, zeker niet altijd krijgen wat ze nodig hebben?
Omdat wij mensen nu eenmaal niet dezelfde taal als onze honden spreken en ze daardoor niet altijd goed begrijpen.
Omdat we misschien uitgaan van achterhaalde theorieën over honden gedrag en -opvoeding.
Omdat we nu eenmaal doen wat we van huis uit hebben geleerd zonder ons af te vragen of dit nog wel de juiste manier is om zo te handelen.
Omdat het soms gewoon te veel tijd en moeite kost om voor een andere aanpak te kiezen.
Hiermee doen wij onze honden tekort, maar eigenlijk ook ons zelf. Want als je je hond niet goed begrijpt, kun je hem of haar ook niet geven wat hij/zij nodig heeft. En daardoor gedraagt jouw hond zich misschien niet helemaal zoals jij wil. Wat misschien tot frustratie, ergernis of ongerustheid bij jou leidt. En dat is jammer. Jammer voor jou en jammer voor jouw hond.
Wederzijds begrip en respect leidt tot een goede onderlinge verstandhouding. Leidt tot samenwerking in plaats van tegenwerking. Dan is er zoveel meer mogelijk en kunnen jij en jouw hond een heel fijn leven leiden samen.
p.s. Zou jij jouw hond soms beter willen begrijpen? Willen weten waarom hij doet wat hij doet en hoe je hier op een goede manier mee om kunt gaan? Dan kun je eens een afspraak maken voor een gratis gesprek. Zodat we samen eens kunnen bekijken wat er aan de hand is en wat jouw hond nodig heeft om zich anders te kunnen gedragen.
