Je puppy laten janken de eerste nachten, is dat wel een goed idee?
“Ik ben op zolder gaan liggen om het gejank van mijn pup maar niet te hoeven horen.”
Dit zei een nieuwe puppyeigenaar laatst tegen mij, toen we het hadden over de eerste nachten met haar puppy.
Zij had het advies gekregen “laat je pup maar janken, hij went vanzelf. Ga maar niet naar hem toe, anders verwen je hem veel te veel”.
Als ik dit soort uitspraken hoor, krijg ik serieus buikpijn. Van dit soort uitspraken word ik echt heel verdrietig.
Ik heb geen oordeel over deze puppyeigenaar, zij doet immers wat haar geadviseerd is, en ze doet dit met de beste bedoelingen. Nee, ik word verdrietig omdat er nog zo veel misverstanden zijn in hondenland. Nog zoveel onwetendheid. Dat er nog zoveel verouderde adviezen worden doorgegeven, gewoon omdat mensen het nu eenmaal zo leerden van hun ouders/een andere hondeneigenaar/een hondenschooleigenaar die niet is bijgeschoold, enzovoorts.
Onderzoek naar emoties bij honden.
De laatste jaren is er enorm veel onderzoek gedaan bij zoogdieren. Onder andere onderzoek naar hun emotionele belevingswereld. Uit deze onderzoeken is naar voren gekomen dat zoogdieren, net zoals mensen, allemaal dezelfde basisemoties hebben. Uiteraard zijn onze hersenfuncties verder ontwikkeld. Wij kunnen bijvoorbeeld ook denken over onze gedachten, dat kunnen dieren, voor zover we nu weten, niet. Maar emoties hebben zoogdieren dus wel. Ook onze honden. En net zoals bij mensen, worden bij onze honden hun gedragingen gestuurd door hun emoties.
Puppy mist zijn moeder.
Terug naar de puppy die ’s nachts aan het janken was. Net weg bij zijn moeder. In een nieuwe omgeving, in een vreemde Bench, zonder de warmte en aanwezigheid van zijn broertjes en zusjes. Wat denk je dat deze puppy voelde? Waarschijnlijk verdriet en angst. Waarschijnlijk huilde deze puppy om zijn moeder. Waarschijnlijk voelde deze puppy zich onzeker, angstig en verward. Als je als hondeneigenaar dan het advies krijgt “laat hem maar janken”, hoe denk je dan dat dat voor deze puppy is? Hoe denk je dat het voelt voor deze puppy, die alleen maar probeerde door te blaffen en te janken om zijn moeder terug te roepen, of zijn broertjes en zusjes.
Puppy wordt uiteindelijk stil.
Het klopt, als je deze puppy alsmaar laat janken, dan zal hij het uiteindelijk stil worden. Niet omdat hij zich veilig en geborgen voelt, maar omdat hij het heeft opgegeven. Omdat om hulp roepen zinloos blijkt te zijn. En misschien denk je dan als hondeneigenaar wel: “zo, doel bereikt”. “Mijn hond is stil, ik kan weer slapen.” Maar vaak zijn dit de honden die een bepaalde vorm van verlatingsangst ontwikkelen. Omdat ze wel hebben geleerd om stil te zijn, maar omdat ze niet geleerd hebben zich veilig te voelen alleen. Vaak zijn dit honden die op de een of andere manier terecht komen bij mij als gedragstherapeut, omdat ze bepaald probleemgedrag hebben ontwikkeld.
Krijg jij adviezen over hoe je met je hond kunt omgaan? Vraag je dan altijd af of degene die je adviseert wel kundig genoeg is. Of deze persoon op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen in hondenland. Of deze persoon jou en jouw hond kent, of dat hij/zij zomaar algemene adviezen geeft. Dit is geen pleidooi om jou over te halen klant bij mij te worden. Daar is dit artikel niet voor bedoeld. Dit artikel is wel bedoeld om je bewust te maken van alle ongegronde adviezen die zomaar gegeven worden. Dit artikel is wel een pleidooi om niet zomaar klakkeloos deze adviezen op te volgen. Probeer je in te leven in je eigen hond, wat hij of zij zou kunnen voelen, en probeer daarnaar te handelen, zoals je ook zou doen bij iemand anders wiens gevoelens je respecteert.
