Hoe herken je een goed advies?

In mijn werk als gedragstherapeut ontmoet ik dagelijks nieuwe mensen en hun honden. Mensen die soms worstelen met de opvoeding van hun hond.

Zo ook Jolanda en Wim. Zij hebben een Cairn Terriër van 14 maanden oud, Lowietje. Lowietje is een lieve, wat onzekere, maar ook een erg grappige en speelse hond.

Jolanda en Wim willen het beste voor Lowietje. Zij proberen de adviezen die ze krijgen op de hondenschool, van de dierenarts, en die ze vinden op internet zo goed mogelijk toe te passen.

Verschillende adviezen zorgen voor onzekerheid.

Al die verschillende adviezen maken Jolanda en Wim onzeker. Sterker nog, soms is het echt niet duidelijk wat een goed advies is. Op de hondenschool wordt het ene geadviseerd, bij de dierenarts wat anders en op internet staat nog iets afwijkends.

Lowietje gromt, wat verdrietig.

Jolanda en Wim hebben mijn hulp ingeroepen omdat Lowietje soms naar hen gromt. Dit maakt hen heel verdrietig. Hoe kan het dat Lowietje, van wie zij zoveel houden, dit doet? Hoe kan het dat dit gedrag bij hem ontstaan is, terwijl zij zo hun best doen, en het beste willen voor Lowietje?

Het feit dat Lowietje naar hen gromt ís ook heel verdrietig. Verdrietig voor Jolanda en Wim, maar ook voor Lowietje. Blijkbaar voelt hij zich op bepaalde momenten dusdanig bedreigd door Jolanda en Wim, dat hij zich genoodzaakt voelt hen op afstand te willen houden. Een situatie die onveilig voelt voor Lowietje, én voor Jolanda en Wim.

Grommen als gevolg van een verkeerd advies.

Wat helemaal verdrietig is, is dat een van de oorzaken van het ontstaan van dit gedrag, het opvolgen van een verkeerd advies is geweest.  Een advies van de dierenarts nota bene. “Pak hem maar in zijn nekvel als hij niet luistert”. Met als gevolg dat Lowietje nu op sommige momenten bang is van Jolanda en Wim. Bijvoorbeeld als ze hem willen aanlijnen, of als ze zijn vacht willen verzorgen. Lowietje is met name bang van hen, als hun handen richting hem bewegen.

Dit heeft ertoe geleid dat Lowietje Jolanda zelfs een keertje gebeten heeft. Toen zij, nietsvermoedend haar glas Cola van de salontafel wilde pakken en daarbij over Lowietje heen rijkte met haar arm.

Achteloos advies.

De reden dat ik dit verhaal vertel is om je te laten zien dat er nog regelmatig achteloos advies gegeven worden in hondenland. Adviezen zonder dat de adviseur voldoende op de hoogte is van de situatie van de hondeneigenaar en hond in kwestie. Of, zoals in dit geval, gebaseerd op achterhaalde ideeën, waarvan ondertussen gebleken is dat ze vaak meer kwaad doen dan goed. Wat dus ook geldt voor het verhaal van Jolanda en Wim en hun Lowietje.

Hoe herken je een goed advies?

Het is voor een hondeneigenaar lastig om te weten wat een goed advies is en wat niet. Adviezen vind je volop. Maar hoe weet je nu wat je wel en niet moet opvolgen?

Hieronder volgen wat zaken waar je op kunt letten om adviezen op hun waarde te kunnen beoordelen:

• Kent de adviseur jou en jouw hond? Is hij op de hoogte van jullie situatie en bijvoorbeeld het karakter van jouw hond? Wat voor de ene hond goed werkt hoeft voor de andere hond helemaal niet goed te zijn. Voor ons mensen werkt niet alles op dezelfde manier en voor onze honden is dat net zo.
• Is de adviseur gekwalificeerd om jou over dat onderwerp te adviseren? In dit geval, een dierenarts heeft heel veel kennis van lichamelijke aspecten van een hond, maar heeft geen opleiding gevolgd in hondengedrag. (Mijn dochter volgt de opleiding voor dierenarts en dierengedrag is iets wat nauwelijks aan bod komt in haar opleiding).
• Is de adviseur bijgeschoold en op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op het vakgebied van hondengedrag? Dit laatste punt zal ik hieronder nog wat verder toelichten.

Ontwikkelingen in hondenland.

In hondenland vindt, net zoals in de mensenwereld heeft plaatsgevonden, de laatste jaren een enorme verschuiving plaats in de benadering en opvoeding van honden. Vroeger werd ongewenst hondengedrag voornamelijk verklaart vanuit de dominantietheorie: “Gromt Lowietje: dan wil hij de baas over je zijn, dit moet je zo snel mogelijk afstraffen”. Tegenwoordig weten we dat hondengedrag gebaseerd is op onderliggende emoties. In dit geval: Lowietje is bang van handen en gromt om te zorgen dat ze niet dichterbij komen. Hij probeert op deze manier te zorgen voor zijn eigen veiligheid.

Je begrijpt dat deze twee heel verschillende verklaringen van dit gedrag van Lowietje, leiden tot een heel andere aanpak. En een heel andere aanpak zal leiden tot heel verschillende uitkomsten. In het geval van het grommen afstraffen, zal de angst van Lowietje alleen maar bevestigd worden en het gedrag uiteindelijk erger. Wanneer Jolanda en Wim de angst van Lowietje onderkennen en hem helpen over deze angst heen te komen zal het grommen weer verdwijnen. Omdat de noodzaak om te grommen voor Lowietje verdwijnt.

Hulp voor Jolanda, Wim en Lowietje.

De komende tijd zal ik Jolanda en Wim begeleiden en Lowietje helpen over zijn angst heen te komen. Zodat zij alle drie krijgen wat ze willen en verdienen: een liefdevolle band met elkaar, gebaseerd op wederzijds vertrouwen respect.

P.s. herken jij wat in het verhaal van Jolanda en Wim? Krijg jij ook allerlei adviezen en vraag je je af of ze wel de juiste zijn voor jou en jouw hond? Neem gerust eens even contact met me op om even samen te overleggen. Je bent ook van harte welkom voor een gratis gesprek, waarin we samen kunnen bekijken of of en hoe ik jou en jouw hond kan helpen.