Even voorstellen:
Mijn naam is Sylvia. Ik ben al vele jaren werkzaam als gedragstherapeute voor honden. Dit is niet alleen mijn fulltimebaan, het is ook mijn hobby en grote passie. Ik ben eigenlijk altijd bezig met honden. Is het niet wandelen, spelen, oefenen of kroelen met mijn eigen hond, dan is het begeleiden van andere hondeneigenaren met hun honden, het volgen van bijscholing, bijwonen van lezingen, sparren met collega's, enzovoorts. Mijn man verzucht wel eens "Ik had beter een hond kunnen zijn, dan krijg ik tenminste altijd jouw aandacht":).
Van kinds af aan ben ik altijd al met dieren bezig geweest en zijn honden, maar ook paarden, altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest.
Toen ik mijn eerste eigen hond kreeg, kon ik me absoluut niet vinden in de tot dan toe nog geldende ideeën en visies, dat een hond nu eenmaal een hond is, en dat hij maar gewoon moet luisteren, zonder rekening te houden met de emoties van de hond zelf. Het idee dat een hond vooral bezig is met rangorde bepaling klopte helemaal niet met hoe ik de relatie met mijn eigen hond ervaarde.